Ongewenst bij familie, maar geliefd bij God!

De dochter van de hoofdman is bevallen maar ze willen zo snel mogelijk van het kind af, weten jullie een oplossing?  Dat was de vraag die de buurvrouw aan ons stelde op een avond.  Een vraag waar een heel verhaal aan voor af gaat.

Een paar maanden geleden hoorden we al dat dit meisje van 19 zwanger was. Haar eigen man zit al een poos in de gevangenis dus het was de baby van een ander. Eerst wilde ze abortus doen maar uiteindelijk zou iemand uit de familie voor de baby zorgen. Haar man is geen lieverdje en hij mocht van niets weten. Maar al snel wist het hele dorp het, en ook haar man. Ze was verhuisd naar een andere plek in Thaiand. Nu was ze opeens terug in ons dorp met baby. Een week voor de bevalling had de persoon die de baby wel wilde, zich terug getrokken. Nu was ze in paniek terug gekomen en kregen wij deze vraag te horen.

Eigenlijk wilde ze de baby eerst doden (wat erg genoeg ook wel echt gebeurt) maar uiteindelijk vonden ze dat toch te ver gaan. Maar nu waren ze te einde raad wat ze moesten doen. Haar man zou snel vrijkomen uit de gevangenis en zij en de baby moesten dan weg zijn. Niemand wist wat hij zou gaan doen als wraak.  Haar ouders waren daarnaast heel erg boos op haar en wilde de baby zelfs niet aanraken. 

Ja, wat doe je als je zo'n vraag krijgt. Als je het hele verhaal hoort en denkt aan zo'n klein babytje wat nu geen liefde krijgt, zou je het liefst zelf gelijk op gaan halen, maar dat kan niet. 

Een collega vanuit ons team werkt met ongewenst zwangere vrouwen, we hebben haar opgebeld en de situatie uitgelegd. 

Zij heeft toen verder veel contact gehad met de oma van de baby en is gaan zoeken naar oplossingen. Zij heeft contacten die wij niet hebben. 

Uiteindelijk kwam ze bij ons terug me 2 oplossingen, een kindertehuis waar de baby uiteindelijk weg zou gaan voor adoptie of een christelijk kindertehuis hier in Isaan waar het kindje zou gaan opgroeien. 

Ook wij hebben geprobeerd te praten met de familie. Je blijft ergens hopen dat ze terug draaien, en dat ze uiteindelijk zelf voor de baby willen zorgen.  Bij de moeder/familie zou toch het beste voor een kind moeten zijn.  Aan de andere kant wisten we ook niet of dat wijs zou zijn. Het gezin heeft grote financiele en sociale problemen, zou het sowieso wel goed zijn voor de baby om daar te blijven? 

Uiteindelijk hebben wij ook geen keus. De familie wilde de baby echt niet en hij zou hier geen veilige toekomst krijgen. 

Daarna ging het snel over tot alle praktische zaken. ze wilden dat de baby in Thailand zou blijven dus ze kozen voor het christelijke kindertehuis. Veel telefoontjes, papieren die we moesten helpen regelen, foto's maken van moeder en kind, moeder aansporen om een brief te schrijven etc. 

Uiteindelijk was het afgelopen dinsdag zo ver. Reinout ging samen met de moeder en oma de baby weg brengen naar het kinder tehuis. De baby was ondertussen al bijna 3 weken oud. 

Onze collega wachtte hen op en ging ook mee. De moeder heeft geen emotie getoond bij het afstaan, de oma gaf uiteindelijk wel toe dat ze de baby zou missen en aan haar kon je wel zien dat ze het lastig vond. 

Zelf kun je er bijna niet inleven, 3 weken je baby bij je en dan kom je met lege handen terug en het komt nooit meer bij je terug. Ongelofelijk. Wij hadden nooit gedacht dat we dit nog eens mee zouden maken. Hier krijg je geen les in bij je voorbereidingen als zendeling. Heftig en het doet echt wat met je. 

Maar we zijn ondertussen ook heel erg blij. Het is namelijk een heel mooi kindertehuis. We hadden al veel gehoord over thaise kindertehuizen en die verhalen zijn niet echt positief. Dit bleek gelukkig een prive kindertehuis te zijn van een christelijke Australische organisatie. Kleinschalig en ze proberen zoveel mogelijk het gezinsleven na te bootsen. En er is heel veel liefde en aandacht voor de kinderen. Ze zien het als hun bediening om deze kinderen een thuis te geven en hen veel te leren over God en hen te laten groeien in geloof. 

Gisteren zijn wij nog even op bezoek gegaan in het kindertehuis en kon ik hem vast houden. Hij had het nog moeilijk vanwege alle veranderingen maar het was mooi om hem in deze mooie , liefdevolle omgeving te zien.  En mooi dat hij hier de kans gaat krijgen om God te kennen! 

Hij was niet gewenst door zijn moeder en familie, maar hij is geliefd bij God! 

We bidden dat Zion zal opgroeien als een kind van God! 

Zijn nieuwe broertjes en zusjes!