De laatste dag...

Het is 6 uur 's morgens en ik zit voor ons huis is Yang Sisurat met een mok koffie. Het is de laatste ochtend. Vandaag vertrekt de vrachtwagen met onze spullen naar Bangkok en rij ik met de poes in de auto ook daarheen.

Terwijl ik zo zit kijk ik naar de mensen die langslopen op weg naar de rijstvelden. Anderen lopen langs met hun koeien en waterbuffels. Elke dag is hetzelfde voor deze mensen. Ik zie de buurvrouw die een leven leidt van overspel met talloze mannen kleren wassen. De achterbuurman die ik meer dronken als gewoon heb gezien loopt langs en roept: 'Ga je vandaag?'. De vrouw van de hoofdman loopt voorbij met een tasje eten en drank wat ze is wezen kopen terwijl ze tot over hun oren in de schulden zitten. Mensen verderop uit de straat zoeken ruzie. Een handjevol
mensen zit te wachten op de monniken die eraan komen om eten te verzamelen. Elke ochtend zit hetzelfde groepje klaar om te proberen door deze goede werken een beter leven te hebben als ze reïncarneren.

Vier jaar lang hebben we met de mensen geleefd. Het evangelie gedeeld, mensen proberen te helpen etc. Er is niemand uit ons dorpje tot geloof gekomen. We zijn ontzettend dankbaar voor mensen uit andere dorpen die tot geloof zijn gekomen, dat zeker! Maar de mensen in ons dorp hebben het verschil kunnen zien van het leven als christen. Ze hebben ons geobserveerd en er uren met elkaar over gepraat hoe anders die 'rare buitenlanders' zijn.

Terwijl ik van m'n koffie drink en de bijbel lees kom ik bij Romeinen 1 (BB). Ik lees: De mensen die slechte dingen doen, trekken zich niets van God aan. Daarvoor zullen ze door God gestraft worden. Want ze zijn niet gehoorzaam aan Gods waarheid. Ze verbergen die waarheid zelfs voor andere mensen. Ze hadden God wel kúnnen kennen. Want Hij heeft hun laten zien wat ze van Hem moeten weten. Want Gods eeuwige kracht en goddelijkheid zijn te zien in de natuur. Dat is altijd al zo geweest, vanaf het moment dat de aarde werd gemaakt. Maar ze wíllen God niet kennen. Daarom hebben ze geen excuus dat ze God niet dienen.

Wat een een Waarheid! Gods kracht was al zichtbaar in de natuur voor wij kwamen. En dan zal zo verder gaan. Hij blijft aanwezig, ook als wij vertrekken. Op zo'n ochtend als vanmorgen komt de gedachte op: 'Hebben we genoeg gedaan?' Alsof het als van ons af zou moeten hangen... Terwijl ik hier over nadenk zoek ik Ezechiel 33 op en lees: Mensenzoon, jij bent de wachtpost die Ik voor het volk Israël heb neergezet. Met wat Ik tegen jou zeg, moet jij de mensen waarschuwen. Als Ik tegen slechte mensen zeg: 'Jullie zijn slecht. Daarom zal Ik jullie doden', dan moet jij hen waarschuwen dat ze in gevaar zijn. Als je dat niet doet, zullen zij wel vanwege hun eigen slechtheid sterven, maar het zal jouw schuld zijn dat ze zijn gedood. Jij zal daarvoor verantwoordelijk zijn. Maar stel dat jij een slecht mens wel waarschuwt voor wat hij doet, maar hij weigert te veranderen. Dan zal het zijn eigen schuld zijn als hij vanwege zijn slechtheid wordt gedood. Jij bent dan niet schuldig aan zijn dood."

Wat een bemoediging. We hebben de mensen gewaarschuwd en gewezen op Jezus die de Weg, de Waarheid en het Leven is. We hebben onze taak gedaan. We laten dit dorp achter ons. We hopen zeker terug te komen voor bezoekjes. Maar de keuze en verantwoordelijkheid ligt bij de mensen. Het enige wat wij nog kunnen en hoeven te doen is bidden voor deze gemeenschap.

Terwijl ik deze laatste regels type gaat het hek open. De overbuurvrouw komt ontbijt brengen. Gebarbecuede kip met plakrijst. Dat gaan we zeker missen! Onze buurvrouw is een van de grootste zegeningen geweest voor ons de afgelopen 4 jaar. Phoo Od heeft haar gisteren een kinderbijbel gegeven en zal haar blijven bezoeken. Ze heeft oprechte interesse in het evangelie en ze heeft gezegd naar de kerk te komen als ik terug kom naar Yang Sisurat.

Het is goed geweest... We zijn dankbaar voor onze tijd hier. Dankbaar voor alles wat God gedaan heeft en nog gaat doen. Ik ga de computer dichtdoen, m'n ontbijt eten, vrachtwagen inladen en rijden. Vertrekken in de wetenschap dat God hier blijft en verder gaat met wat gezaaid is.