vrijdag 26 februari 2016

Dood of leven

De stilte in ons dorp wordt ineens verstoord door vuurwerk. De ratel matten zijn binnen een paar minuten klaar met knallen en vrijwel direct daarna komt het dorp in actie. We zien mensen naar het dorpshuis lopen, brommers rijden af en aan, de dorpshoofdman loopt langs etc. Niet veel later horen we het nieuws dat er een vrouw is overleden.

De vrouw is slechts 45 jaar oud geworden. Ze kwam in de tijd dat we konijnen hadden vaak wat konijnenvoer brengen als ze langsliep met de koeien en ze speelde kiekeboe met Timon. Ze was alcoholist en een jaar geleden was ze in het ziekenhuis opgenomen. De dokter had haar verteld
dat ze een vergrote lever had en moest stoppen met drinken. Deed ze dat dan was er een kans dat ze oud kon worden, maar ging ze door met drinken dan zou ze nog maximaal twee jaar te leven hebben.

Haar reactie op dit nieuws was duidelijk: 'Liever nog twee jaar leven met drank dan oud worden zonder drank'. En die houding resulteerde in haar 'jonge' dood.

Tijdens de uren/dagen die volgden op haar dood werden alle rituelen rondom de begrafenis gehouden. De monniken kwamen dagelijks, ze werd gecremeerd in de tempel en binnen een week waren alle ceremonies afgerond. Terwijl we dit zo observeerden kwam de vraag boven: 'Hebben we genoeg gedaan om haar over God te vertellen? Hadden we dingen anders moeten doen?' Afgelopen kerstfeest was ze nog bij ons in de tuin en hoorde ze het evangelie. Ze heeft lectuur gekregen, maar toonde geen interesse. Elke dag liep ze langs ons hek waar op een groot spandoek staat: 'Komt bij mij,  allen die vermoeid en belast bent en Ik zal u rust geven'.

We moeten het verder loslaten. Maar het is voor ons (en u/jij die dit leest) een herinnering. We hebben het Goede Nieuws. We hebben een boodschap van hoop! Nemen we ook de verantwoordelijkheid om die met de mensen om ons heen te delen?! We zijn misschien de enige kans die mensen hebben om van God te horen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten